ความรักอันบริสุทธิ์เป็นสิ่งที่สวยงามไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวังและเมื่อกล่าวถึงความรักแล้วก็ต้องนึกถึงวันแห่งความรักสากลนั่นคือ ‘วันวาเลนไทน์’ (Valentine's Day) แต่หากกล่าวถึงวันแห่งความรักฉบับตะวันออกก็คงต้องนึกถึงวันแห่งความรักของจีนที่มาพร้อมตำนานปรัมปราของคู่รักที่จะได้พบกันเพียงปีละครั้งเท่านั้น
วันแห่งความรักของจีน (Chinese Valentine’s Day) ตรงกับวันที่ 7 เดือน 7 ตามปฏิทินจันทรคติของจีนจึงเรียกว่า ‘เทศกาลชีซี’ (Qixi Festival: 七夕) หากเรียกตามตำนานก็คือ ‘เทศกาลหนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้า’ หรือ ‘เทศกาลเจ็ดนางฟ้า’ (The Night of Sevens) แต่ไม่ว่าจะเรียกอย่างไรวันนี้ก็คือวันสำคัญที่คู่รักและคนโสดเฝ้ารอ
แม้จะไม่ใช่วันแห่งความรักสากลเหมือนวันวาเลนไทน์แต่วันแห่งความรักของจีนนั้นไม่ได้มีเพียงแค่ชาวจีนหรือผู้มีเชื้อสายจีนเท่านั้นที่ให้ความสำคัญกับวันดังกล่าว แม้แต่ในประเทศญี่ปุ่นเองก็ให้ความสำคัญมากเช่นกันโดยในอดีตนั้นญี่ปุ่นได้รับวัฒนธรรมนี้ไปจนกำเนิดเป็นเทศกาลทานาบาตะที่เต็มไปด้วยสีสัน
สำหรับที่มาของวันแห่งความรักของจีนนั้นกำเนิดมาจากตำนานความรักของ ‘หนิวหลาง’ (Niulang: 牛郎) หนุ่มเลี้ยงวัวผู้ใสซื่อแต่กลับมีดวงอาภัพเมื่อต้องอาศัยอยู่กับพี่ชายและพี่สะใภ้ใจร้าย ส่วนอีกฝ่ายคือ ‘จือหนี่’ (Zhinü: 织女) บุตรีคนสุดท้องขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ที่มาใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์จนให้กำเนิดบุตรและธิดา
ตำนานหนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้า (ฉบับย่อ)
หนิวหลางได้ช่วยเหลือวัวแก่ตัวหนึ่งซึ่งความจริงแล้วมันเป็นวัวที่ทำผิดกฎจึงถูกไล่ลงมาจากสวรรค์ วัวแก่บอกกับหนิวหลางถึงเรื่องราวของนางฟ้าทั้ง 7 ที่จะลงมาเล่นน้ำบนโลกมนุษย์ในวันที่ 7 เดือน 7 ว่าหากหนิวหลางเก็บเสื้อผ้าของนางฟ้ามาเก็บเอาไว้นางก็จะยอมแต่งงานเป็นภรรยาของเขา
เมื่อถึงวันดังกล่าวนิ่วหลางจึงแอบเก็บเสื้อผ้าชุดหนึ่งเอาไว้แต่ไม่ทันได้ระวังทำให้นางฟ้าทั้ง 6 รู้ตัวและหนีกลับขึ้นสู่สวรรค์เหลือเพียงจือหนี่องค์ที่ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ หนิวหลางขอให้นางแต่งงานด้วยโดยแลกกับเสื้อผ้าในมือซึ่งฝ่ายนางก็ยอมตกลงทำให้ทั้งสองกลายเป็นสามีภรรยากัน
หนิวหลางและจือหนี่ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุกโดยมีทายาทชาย 1 หญิง 1 แต่ความสุขที่มีก็จบลงเมื่อชายาเง็กเซียนฮ่องเต้ทราบความจึงได้มารับตัวนางกลับไป แม้หนิวหลางจะได้หนังวัวแก่มาใช้ในการเดินทางไปหาจือหนี่แต่เขากลับถูกขัดขวางอีกครั้งโดยชายาเง็กซียนฮ่องเต้ใช้ปิ่นปักผมกรีดท้องฟ้ากลายเป็นทางช้างเผือกกั้นเอาไว้
ความเศร้าสะเทือนใจอย่างสุดซึ้งทำให้ฝูงนกกระเรียนที่รู้สึกเห็นอกเห็นใจในความรักของทั้งสองได้รวมตัวกันเป็นสะพานให้หนิวหลางกับจือหนี่ได้ข้ามมาพบกัน แล้วความรู้สึกนี้ก็สื่อไปถึงเง็กเซียนฮ่องเต้และชายาจึงยอมอนุญาตให้ทั้งสองได้พบเจอกันได้ปีละครั้งในวันที่ 7 เดือน 7 ของทุกปี
ความประทับใจอันสะท้อนถึงความรักที่มั่นคงของคู่รักมาจนถึงทุกวันนี้สมกับเป็นวันแห่งความรักที่เก่าแก่ที่สุดในโลก ในวันดังกล่าวทั้งหญิงที่แต่งงานแล้วและยังไม่ได้แต่งงานจะพากันไปไหว้ตาวหนุ่มเลี้ยงวัวที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือและดาวสาวทอผ้าทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อรำลึกถึงความรักของทั้งสอง