 |
| ภาพ: Visions of Travel |
สวนชางลั่งถิงครอบคลุมพื้นที่ราว 10,000 ตารางเมตร มีอายุมากที่สุดในบรรดาสวนคลาสสิกเมืองซูโจวที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจากองค์การยูเนสโก
สวนชางลั่งถิงสร้างเมื่อปี 1044 โดย "ซูซุนชิน" (Su Shunqin) นักการเมืองสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือซึ่งซื้อสวนเก่าใกล้แหล่งน้ำเอาไว้แล้วปรับปรุงโดยสร้างศาลาขึ้นมา
ชื่อสวนหมายถึง "พลับพลาเกลียวคลื่น" (Surging Waves Pavilion) มาจากบทกวีชาวประมงของ "ซีหยวน" โดยซูซุนชินเลือกใช้ชื่อนี้เพื่อสะท้อนถึงความรู้สึกหลังจากถูกปลดออกจากราชการ
สวนแบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วนตะวันออกและตะวันตก เนินเขาและแนวป่าเขียวขจีถูกวางตำแหน่งจนรู้สึกเหมือนอยู่ในป่าจริงๆ มีทางเดินคดเคี้ยวเชื่อมเนินเขาและสระน้ำเข้าด้วยกัน ส่วนสถาปัตยกรรมในสวนออกแบบอย่างเรียบง่ายแต่คลาสสิก
