ซุนปิน (Sun Bin: 孙膑) นักการทหารที่มีชีวิตอยู่ในยุคจ้านกว๋อผู้ได้รับการยกย่องให้เป็นปรมาจารย์แห่งตำราพิชัยสงคราม ซุนปิน (ซุนปิ้น) เป็นเด็กกำพร้าที่ "กุ่ยกู่จื่อ" แห่งหุบผาปีศาจรับเป็นลูกศิษย์ถ่ายทอดวิชาความรู้ เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับน้องชายร่วมสาบานนาม "ผังเจวียน" ทั้งสองต่างรักใคร่ปรองดองกันดี จนกระทั่งผังเจวียนคิดว่าถึงเวลาแล้วจึงตัดสินใจลงจากเขาเพื่อไปสร้างชื่อเสียงโดยเขาสัญญากับซุนปินว่าถ้าได้ดิบได้ดีแล้วจะมารับซุนปินไปทำงานด้วยกัน


ซุนปิน (Sun Bin: 孙膑)
ภาพ: The Warring States

ภายหลังผังเจวียนลงจากเขาไป กุ่ยกู่จื่อนำตำราพิชัยสงครามซุนวูซึ่งได้รับจากสหายออกมาให้ซุนปินศึกษา (กุ่ยกู่จื่อกับซุนวูเป็นสหายกัน) ซุนปินใช้เวลาเพียงไม่กี่วันก็จดจำเนื้อหาในตำราได้อย่างแม่นยำ ประกอบกับการชี้แนะจากอาจารย์ทำให้เขาแตกฉานในตำราพิชัย

ด้านผังเจวียนเมื่อลงจากเขามาแล้วจึงไปถวายตัวรับใช้อ๋องแคว้นเว่ย เขาสร้างผลงานจนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพใหญ่ ผังเจวียนรู้ดีว่าความสามารถของตัวเองเป็นรองซุนปินอยู่ไม่น้อยจึงไม่คิดจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ชาย กระทั่งอ๋องเว่ยรู้ว่าสถานที่ๆผังเจวียนจากมายังมีผู้มีความสามารถอยู่อีกคน ผังเจวียนจึงจำใจต้องไปรับซุนปินมาทำงานด้วยกัน

ก่อนลงจากเขาซุนปินได้รับคำเตือนจากอาจารย์ว่าผังเจวียนนั้นมีจิตใจคับแคบ กระนั้นซุนปินยังคงเชื่อใจและติดตามผังเจวียนลงจากเขา ซุนปินแสดงความสามารถจนเป็นที่พอใจของอ๋องแคว้นเว่ย เมื่อรู้ว่าซุนปินได้ศึกษาตำราพิชัยซุนวูด้วยยิ่งทำให้ผังเจวียนเกิดความริษยา วางแผนใส่ร้ายว่าซุนปินโดยใช้จดหมายปลอมกล่าวหาว่าซุนปินแอบติดต่อกันแคว้นฉีจนซุนปินถูกลงโทษตัดสะบ้าหัวเข่าและสลักอักษรบนใบหน้าว่า "คบคิดต่างชาติ"

ผังเจวียนแสร้งเล่นละครแสดงท่าทีเห็นใจเพื่อหลอกให้ซุนปินคัดลอกตำราพิชัยซุนวูให้ แต่ความดันแตกเมื่อบ่าวรับใช้ที่ผังเจวียนส่งมาบอกความจริงทุกอย่างแก่ซุนปิน ซุนปินเจ็บช้ำน้ำใจมากจึงเผาตำราที่เขาเขียนทิ้งจนเกลี้ยง เขานึกถึงคำชี้แนะของอาจารย์จึงวางแผนแกล้งเป็นคนบ้าเสียสติ ปล่อยผมเผ้ารกรุงรัง ส่งเสียงเห่าหอนเหมือนสุนัข ล้มลุกคลุกคลานไปมา เกลือกกลิ้งในเล้าหมู โยนอาหารทิ้งและเก็บสิ่งปฏิกูลเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยจนผังเจวียนเริ่มเชื่อว่าซุนปินเสียสติไปแล้วจริงๆ

เมื่อคณะทูตแคว้นฉีมาเข้าเฝ้าอ๋องเว่ย ซุนปินกระเสือกกระสนพาร่างพิการไปขอความช่วยเหลือจนหนีออกจากแคว้นเว่ยได้สำเร็จ เมื่อถึงแคว้นฉีเขาได้พบแม่ทัพเถียนจี้และแสดงความสามารถจนเป็นที่ยอมรับ เถียนจี้สนับสนุนซุนปินให้รับใช้กองทัพโดยอ๋องแคว้นฉีจะแต่งตั้งเขาเป็นแม่ทัพแต่ซุนปินปฏิเสธและขอเป็นที่ปรึกษาแทน เนื่องจากเขาคิดว่าตัวเองเป็นเพียงคนพิการจึงไม่สมฐานะและเกรงว่าข้าศึกจะดูถูกแคว้นฉี

ซุนปินบัญชาทัพฉีจนได้รับชัยชนะมากมาย เขาใช้สารพัดกลยุทธ์จนข้าศึกหลงเหลี่ยมไล่ตามไม่ทัน เมื่อผังเจวียนรู้ว่าซุนปินยังมีชีวิตอยู่และไปรับใช้แคว้นฉีจึงเริ่มเกิดความหวั่นเกรง กระทั่งศึกสุดท้ายที่ดอยหม่าหลิงระหว่างแคว้นฉีกับแคว้นเว่ย ซุนปินวางแผนร่นถอยโดยค่อยๆลดจำนวนเตาไฟลงเพื่อให้ผังเจวียนคิดว่าทัพฉีเหลือทหารไม่มากแล้วจึงตามเข้ามาติดกับดักที่ซุนปินวางไว้

เมื่อผังเจวียนรู้ว่าตัวเองหลงกลซุนปินเข้าแล้วจึงตัดสินใจใช้ดาบจบชีวิตตัวเองลง ซุนปินได้แก้แค้นสมใจ เขานำทัพฉีปราบทัพเว่ยที่แข็งแกร่งลงได้ชนิดที่แคว้นเว่ยไม่อาจฟื้นคืนความยิ่งใหญ่ได้อีกเลย ซุนปินพอใจที่ตนได้แสดงความสามารถที่ร่ำเรียนมาจนเป็นประโยชน์แก่บ้านเมืองแล้ว เขาเขียนตำราพิชัยซุนปิน 89 บท ถวายแด่อ๋องฉีที่เมตตาคนพิการและลาออกจากตำแหน่งโดยขอรับเพียงภูเขาลูกเล็กๆให้ใช้ชีวิตบั้นปลายจวบจนสิ้นอายุ

เชื่อว่าซุนปินน่าจะเสียชีวิตลงเมื่อ 316 ปีก่อนคริศตกาล น่าเสียดายที่ตำราพิชัยของเขาหายสาบสูญไปในสมัยราชวงศ์ฮั่น ในเวลาต่อมามีการขุดค้นพบสุสานโบราณบริเวณที่เคยเป็นอาณาเขตแคว้นฉีและพบตำราพิชัยสงคราม เมื่อศึกษาอย่างละเอียดแล้วนักประวัติศาสตร์จึงเชื่อว่าตำราที่พบเป็นตำราที่ซุนปินเป็นผู้ประพันธ์ แต่มีเพียง 16 บทเท่านั้น...