จางซันเฟิง (Zhang Sanfeng: 张三丰) ปรมาจารย์วิชาไท่เก๊ก "จางซันเฟิง" หรือ "เตียซำฮง" มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์จีนช่วงปลายสมัยราชวงศ์ซ่งไปจนถึงกลางราชวงศ์หมิง เขาเกิดในเขตเช่าอู่ นครหนานผิง มณฑลฝูเจี้ยน (ไม่ปรากฏปีเกิดที่แน่ชัด)


จางซันเฟิง (Zhang Sanfeng: 张三丰)
ภาพ: ดาบมังกรหยก 2019

จางซันเฟิงเป็นนักพรตในลัทธิเต๋า เขาเริ่มเป็นที่รู้จักจากการใช้กำลังภายในรักษาอาการเจ็บป่วยให้ชาวบ้าน เขาก่อตั้งสำนักบู๊ตึ๊งพร้อมกับคิดค้นวิชา "ไทเก๊ก" (太极拳) เพื่อบริหารร่างกายจนปัจจุบันได้รับการยกเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมโดยองค์การยูเนสโก

จางซันเฟิงไม่สนใจตำแหน่งลาภยศ เขาเคยได้รับการเสนอให้รับใช้ราชสำนักในสมัยกุปไลข่านแห่งราชวงศ์หยวน (ราชวงศ์มองโกล) แต่เขาปฏิเสธและเดินทางไปทั่วประเทศจีนในฐานะนักพรตเพื่อแสวงหา "เต๋า" แต่ไม่พบคำตอบ กระทั่งลงหลักปักฐานอยู่ที่เขาอู่ตังอันเป็นที่ตั้งของสำนักบู๊ตึ๊ง

มีอยู่ครั้งหนึ่งจางซันเฟิงสังเกตเห็นการเผชิญหน้ากันระหว่าง "งู" กับ "นก" เขาได้รับแรงบันดาลใจจากวิธีการป้องกันตัวของงูที่อยู่ในอาการสงบนิ่งเพื่อรอให้นกพุ่งเข้ามาจู่โจมแล้วจึงแว้งกัดนก กลายเป็นที่มาของไท่เก๊ก 72 ท่า

กล่าวกันว่าจางซันเฟิงมีอายุยืนยาวกว่า 200 ปี ตัวตนของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีเบาะแสการเสียชีวิตของเขา แต่บางส่วนเชื่อว่าจางซันเฟิงบำเพ็ญเต๋าจนบรรลุกลายเป็นเซียน (ตามความเชื่อลัทธิเต๋า)

เรื่องราวของจางซันเฟิงถูกนำมาดัดแปลงเป็นตัวละครในนวนิยายจีนกำลังภายในเรื่อง "ดาบมังกรหยก" (倚天屠龙记) ประพันธ์โดย "กิมย้ง" (查良鏞) นักเขียนนวนิยายกำลังภายในผู้เป็นตำนานของจีน ในบทบาทของเจ้าสำนักบู๊ตึ๊งผู้เป็นอาจารย์ปู่ของ "เตียบ่อกี้" ตัวเอกของเรื่อง