ซือหม่าเซียงหรูได้รับการกล่าวขานว่าเป็นเด็กที่มีความขยันหมั่นเพียร ชอบศึกษาตำราและเรียนวิชาดาบ โดดเด่นในด้านการบรรเลงกู่ฉิน โดยชื่อ "เซียงหรู" ของเขาถูกตั้งตาม "ลิ่นเซียงหรู" (Lin Xiangru: 藺相如) ขุนนางคนสำคัญของแคว้นจ้าวในยุคจ้าวกว๋อ
ซือหม่าเซียงหรูเข้ารับราชการครั้งแรกในสมัยจักรพรรดิฮั่นจิง แต่ตำแหน่งที่ได้รับนั้นต่ำต้อยไม่คู่ควรความสามารถ ประกอบกับจักรพรรดิฮั่นจิงและบรรดาที่ปรึกษาไม่มีความสนใจด้านวรรณกรรมเขาจึงลาออกแล้วไปรับใช้ "หลิวอู่" (Liu Wu: 刘武) อนุชาของจักรพรรดิฮั่นจิง
เมื่อองค์ชายหลิวอู่สิ้นพระชนม์ ซือหม่าเซียงหรูเดินทางกลับบ้านเกิด เขาแทบไม่เหลือเงินติดตัวแต่โชคดีที่มีผู้แนะนำให้เขาได้รู้จัก "จั๋วหวังซุน" (Zhuo Wangsun: 卓王孫) เศรษฐีมั่งคั่งที่ชื่นชมความสามารถของเขา ในงานเลี้ยงคืนหนึ่งซือหม่าเซียงหรูได้พบ "จั๋วเหวินจวิน" (Zhuo Wenjun: 卓文君) บุตรสาวคนงามของจั๋วหวังซุน
ซือหม่าเซียงหรูกับจั๋วเหวินจวินต่างมีความรู้สึกพึงใจ ทั้งสองให้คำมั่นว่าจะรักใคร่และลักลอบหนีจากคฤหาสน์ตระกูลจั๋วในกลางดึก เมื่อจั๋วหวังซุนทราบเรื่องจึงโกรธมากและประกาศตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างแก่บุตรสาว คู่รักข้าวใหม่ปลามันจึงอาศัยเงินที่ได้จากการขายสมบัติของฝ่ายสาวเปิดร้านเล็กๆเลี้ยงชีพ
เหมือนโชคเข้าข้างเมื่อจักรพรรดิฮั่นอู่ได้อ่านบทกวีที่ซือหม่าเซียงหรูแต่งเอาไว้และเกิดความชื่นชมจึงเรียกให้กลับมารับตำแหน่งขุนนางอีกครั้ง
ตำแหน่งหน้าที่การงานมั่นคงทำให้ซือหม่าเซียงหรูได้รับการยอมรับจากพ่อตา จั๋วเหวินจวินได้รับมรดกก้อนโตเป็นที่ดิน (เทียบเท่าบุตรชายได้รับ) ทำให้ฐานะครอบครัวของซือหม่าเซียงหรูมั่นคงขึ้น
มีเรื่องเล่าว่าซือหม่าเซียงหรูเกิดความรู้สึกพึงใจสตรีนางหนึ่งและต้องการรับนางเข้ามาเป็นอนุ แต่เมื่อได้อ่านบทกวีที่จั๋วเหวินจวินแต่งตัดพ้อถึงคำมั่นสัญญาและช่วงเวลาที่เผชิญความยากลำบากมาด้วยกันทำให้ซือหม่าเซียงหรูล้มเลิกความตั้งใจไป
ซือหม่าเซียงหรูลาออกจากราชการเนื่องจากปัญหาสุขภาพ (บ้างว่าเป็นโรคเบาหวาน) จักรพรรดิฮั่นอู่ทราบข่าวจึงส่งเจ้าหน้าที่ไปเยี่ยมและรวบรวมผลงานของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อเจ้าหน้าที่ไปถึงคฤหาสน์กลับพบว่าซือหม่าเซียงหรูเสียชีวิตไปแล้วเมื่อ 117 ปีก่อนคริสตกาล
