 |
| ภาพ: Salz Tokyo |
การจะเป็นเกอิชาที่แท้จริงจะต้องได้รับการฝึกฝนอย่างหนักตั้งแต่อายุ 16 ปี โดยพวกเธอจะเข้าไปอาศัยอยู่กับมาม่าเพื่อเข้าคอร์สฝึกความสามารถในด้านศิลปะการแสดง รวมทั้งการให้บริการที่พวกเธอจะต้องปฏิบัติแก่ลูกค้า
ในช่วงที่เป็นเกอิชาฝึกหัดพวกเธอจะถูกเรียกว่า "ไมโกะ" (Maiko: 舞子) กระทั่งผ่านการฝึกฝนเรียนรู้จนอายุได้ 21 ปี ไมโกะที่ผ่านการฝึกฝนจนได้มาตรฐานแล้วจะได้เลื่อนขั้นให้เป็นเกอิชาเต็มตัวและออกไปทำงานต้อนรับลูกค้า
แต่สำหรับผู้ที่ไม่ผ่านการฝึกก็จะต้องไปทำงานอย่างอื่นแทน
ความแตกต่างระหว่าง "เกอิชา" และ "โอยรัน" คือ เกอิชาจะขายความสามารถทางศิลปะ ส่วนโอยรันจะขายเรือนร่าง การสังเกตุเบื้องต้นเพื่อแยกแยะจะดูที่ชุดแต่งกายที่แม้จะสวมชุดกิโมโนเหมือนกันแต่มีจุดสังเกตเบื้องต้นอยู่ที่สายคาดเอวที่เรียกว่า "โอบิ"
หากเป็นเกอิชาจะผูกโอบิเอาไว้ที่ด้านหลัง ส่วนโอยรันจะผูกโอบิเอาไว้ด้านหน้า
ในอดีตผู้ที่จะเข้ามาฝึกเป็นเกอิชามีทั้งผู้ที่สมัครใจและบางส่วนก็ถูกซื้อตัวมาเพราะความยากจน โดยพวกเธอจะต้องทำงานเป็นเด็กรับใช้อยู่เบื้องหลังเกอิชารุ่นพี่และคอยเรียนรู้งาน
สำหรับเกอิชาคนไหนที่เป็นที่ถูกใจของลูกค้าก็อาจเลิกชีพเพื่อไปแต่งงาน ส่วนคนที่ยังไม่แต่งงานและอายุมากขึ้นก็อาจเลือกที่จะมีร้านเป็นของตัวเองโดยใช้ทรัพย์สินที่สะสมมานมนาน ขณะที่บางรายก็ไปเป็นครูสอนเกอิชารุ่นต่อไป
สภาพสังคมที่เปลี่ยนไปทำให้ผู้หญิงมีทางเลือกมากขึ้น เกอิชาในญี่ปุ่นจึงลดจำนวนลงเรื่อยๆ แต่ถึงแม้จะมีสถานบันเทิงสมัยใหม่ผุดขึ้นมากมายก็ยังมีลูกค้าบางส่วนที่ยังชื่นชอบวัฒนธรรมนี้อยู่
ที่สำคัญเกอิชาไม่ได้มีเพียงแค่ผู้หญิงเท่านั้น ผู้ชายแท้บางคนก็เลือกประกอบอาชีพนี้ซึ่งสามารถสร้างความประทับใจให้ลูกค้าได้เช่นกัน...
