แม้จะเป็นขุนนางซื่อสัตย์ แต่น้อยคนนักจะมีจุดจบที่ดี กว่าจะถูกยกย่องเชิดชูให้เป็นวีรบุรุษก็ต้องรอให้สิ้นชีวาวาย ไม่เว้นแม้กระทั่งขุนนางใหญ่อย่าง "อู่จื่อซี" (Wu Zixu: 伍子胥) เสนาธิการในประวัติศาสตร์จีนผู้ที่แม้แต่ยอดกุนซือแห่งแผ่นดินอย่างฟ่านหลียังให้การยกย่องก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยเช่นกัน


อู๋จื่อซี (Wu Zixu: 伍子胥)
ภาพ: มหาศึกจ้าวแผ่นดิน

อู่จื่อซีมีชีวิตอยู่ในช่วงปลายยุคชุนชิว เขาเป็นแม่ทัพผู้ทระนงแต่เพียงเพราะความภักดีที่มีต่อแผ่นดินจึงทำให้ขัดใจกับเจ้าแคว้นจนในที่สุดเขาก็ต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้า โดยในเทศกาลตวนอู่ของจีนนอกจากจะเป็นวันที่รำลึกถึงกวีเอกชีหยวนแล้วก็ยังเป็นวันที่รำลึกถึงอู่จื่อซีผู้นี้ด้วยเช่นกัน

อู๋จื่อซีเกิดในสมัยชุนชิว (722-481 ก่อนคริสตศักราช) เขาเป็นชาวแคว้นฉู่โดยเป็นบุตรชายคนที่สองของอู๋เชอ (Wu She) ขุนนางภักดีผู้เป็นอาจารย์ของรัชทายาทแคว้นฉู่ ทว่ารัชทายาทกลับถูกใส่ร้ายในข้อหากบฏจนต้องโทษประหารและอู๋เชอก็ติดร่างแหถูกสังหารทั้งตระกูล แต่อู๋จื่อซีสามารถหลบหนีไปได้

อู่จื่อซีหนีตายอย่างทุลักทุเลจากแคว้นฉู่ไปยังแคว้นอู๋ซึ่งเป็นศัตรูกันมาหลายชั่วอายุคนเพื่อหวังพึ่งใบบุญและเฝ้ารอโอกาสในการกลับไปล้างแค้นศัตรูที่ทำให้ครอบครัวของตนต้องพินาศ มีตำนานเล่าว่าความแค้นที่ฝังลึกในจิตใจทำให้เส้นผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวในช่วงเวลาเพียงข้ามคืน

อู่จื่อซีใช้ความรู้ความสามารถที่มีตอบแทนแคว้นอู๋ แต่เขากลับไม่ได้รับโอกาสจากอู๋อ๋องเหลียว ทว่าด้วยสายตาอันเฉียบคมขององค์ชายกงจื่อกวงที่มองความสามารถของอู๋จื่อซีอออกจึงรับมาเป็นคนสนิท สุดท้ายอู๋จื่อซีจึงตอบแทนด้วยการวางแผนกำจัดอู๋อ๋องเหลียวลงได้และทำให้กงจื่อกวงขึ้นครองบัลลังก์เป็นอู๋อ๋องเหอหลี

อู่จื่อซีทุ่มเทแรงกายแรงใจสร้างความแข็งแกร่งในกองทัพแคว้นอู๋ ผลงานชิ้นสำคัญของเขาคือการแนะนำซุนวูต่ออ๋องเหอหลีจนทำให้แคว้นอู๋ขยายอำนาจยิ่งใหญ่เหนือแคว้นใดๆและแก้แค้นแคว้นฉู่สำเร็จ โดยอู่จื่อซีได้ขุดเอาร่างไร้วิญญาณของฉู่ผิงหวางขึ้นมาเฆี่ยนตีเพื่อระบายความแค้น

ภายหลังสิ้นอ๋องเหอหลู องค์ชายฟูไชได้ขึ้นครองอำนาจต่อ แม้อู๋จื่อซีจะยังไม่ไว้ใจอู๋อ๋องฟูไชแต่เขายังคงให้การสนับสนุนและสร้างผลงานจนสยบแคว้นเย่ว์ลงได้สำเร็จ อู่จื่อซีตระหนักถึงอันตรายของโกวเจี้ยนกับฟ่านหลีที่ถูกนำตัวมาเป็นเชลยในแคว้นอู๋จึงแนะนำให้กำจัดทิ้ง ทว่าฟูไชกลับเลือกที่จะเก็บทั้งสองคนเอาไว้

ความคิดเห็นที่ขัดแย้งกลายเป็นรอยร้าวที่เริ่มขยายวงกว้างมากขึ้นทุกที แม้ว่าอู๋จื่อซีจะพยายามตักเตือนฟูไชให้คำนึงถึงบ้านเมืองแต่ไม่เป็นผล ซ้ำร้ายฟูไซยังหลงติดกับดักกลสาวงามเมื่อไซซีถูกส่งตัวเข้ามาในวัง สุดท้ายความปรารถนาดีจึงจบลงด้วยการที่ฟูไชประทานกระบี่ให้อู๋จื่อซีจบชีวิตตัวเองลงอย่างน่าเวทนา

อู๋จื่อซีจบชีวิตตัวเองเมื่อ 484 ปีก่อนคริสตกาล ก่อนตายเขาประกาศว่าให้นำลูกตาของตนมาติดไว้ที่ประตูเมืองเพื่อรอดูวันที่แคว้นอู๋ต้องพินาศด้วยน้ำมือแคว้นเย่ว์ แล้ว 10 ปีหลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นไปตามที่อู๋จื่อซีกล่าวเอาไว้ แคว้นอู๋ต้องพินาศลงด้วยน้ำมือโกวเจี้ยน ส่วนฟูไชถูกบีบให้ต้องจบชีวิตตัวเอง