ฟูไช (Fuchai: 夫差) กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งแคว้นอู๋ในยุค "ชุนชิว" ครองราชย์ช่วง 495-473 ปีก่อนคริสตกาล อู๋อ๋องฟูไชเป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมจีนช่วงเหตุการณ์ที่แคว้นอู๋กับเย่ว์ทำศึกสงครามกันซึ่งผลจบลงด้วยความปราชัยของแคว้นอู๋ด้วยอุบายสาวงาม


ฟูไช (Fuchai: 夫差)
ภาพ: Silk-washing Stream

ฟูไช (บางครั้งเรียก "ฟูชา") ช่วงชิงโอกาสขึ้นครองตำแหน่งอ๋องแคว้นอู๋ต่อจาก "อู๋อ๋องเหอหลี" พระบิดาที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและสวรรคตระหว่างทำสงครามกับโกวเจี้ยน เขาแบกรับความโกรธแค้นและสาบานว่าจะทำลายแคว้นเย่ว์ให้พินาศย่อยยับ

ฟูไชมีอู่จื่อซีเป็นเสนาธิการคอยให้คำปรึกษา เขาใช้โอกาสที่โกวเจี้ยนกำลังฮึกเหิมลำพองใจสยบแคว้นเย่ว์ลงได้อย่างราบคาบ โกวเจี้ยนยอมสวามิภักดิ์เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ตามคำแนะนำของฟ่านหลีและยกแคว้นเย่ว์เป็นเมืองขึ้นแคว้นอู๋

แคว้นอู๋ได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่ แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นแห่งหายนะ

ฟูไชไม่ฟังคำเตือนของอู่จื่อซีว่าควรกำจัดโกวเจี้ยนกับฟ่านหลีให้สิ้นซาก เขาต้องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของอดีตอ๋องเย่ว์ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยการให้โกวเจี้ยนไปเป็นคนเฝ้าสุสาน เลี้ยงม้าและทำหน้าที่จูงม้าให้ฟูไชประหนึ่งทาสผู้ซื่อสัตย์

ฟูไชได้รับบรรณาการชิ้นใหญ่จากแคว้นเย่ว์เป็นสองสาวงามนามว่า "ไซซี" และ "เจิ้งต้าน" ผู้ที่ถูกส่งเข้ามาบ่อนทำลายแค้วนอู๋จากภายในตามแผนการของฟ่านหลี ฟูไชลุ่มหลงมัวเมาในความงามของไซซีจนละเลยบริหารราชการและผลาญเงินในการสร้างปราสาทราชวังไปมากมาย

ฝ่ายโกวเจี้ยนอดทนแบกรับความอัปยศอยู่หลายปีถึงขั้นยอมชิมอุจจาระของฟูไชเพื่อหาสาเหตุที่ทำให้ฟูไชล้มป่วย เมื่อฟูไชเห็นความภักดี ประกอบกับถูก "ป๋อพี" ขุนนางกังฉินพูดจาชื่นชมโกวเจี้ยนจนหลงเชื่อสนิทใจจึงยอมปล่อยโกวเจี้ยนกลับไปแคว้นเย่ว์

การปล่อยโกวเจี้ยนกลับแคว้นเย่ว์เลวร้ายยิ่งกว่าการปล่อยเสือเข้าป่า แคว้นเย่ว์ค่อยๆได้รับการฟื้นฟูจนกลับมาเข้มแข็ง ขณะที่แคว้นอู๋ค่อยๆอ่อนแอลงจากการสูญเสียทั้งทรัพยากรและบุคลากร โดยเฉพาะการจากไปของอู่จื่อซีผู้เป็นเสาหลักแคว้นอู๋มาสองรัชกาล

482 ปีก่อนคริสตกาล ฟูไชยกทัพขึ้นเหนือเพื่อก่อสงครามชิงความเป็นเจ้าแห่งเจ้าแคว้น แคว้นอู๋ที่ไร้กองกำลังป้องกันจึงถูกโกวเจี้ยนยกทัพบุกมายึดครองอย่างง่ายดาย แม้ฟูไชจะรีบกรีทัพกลับมาแต่สายเกินไปเสียแล้ว

สุดท้ายฟูไชถูกบีบให้ต้องจบชีวิตตัวเองลงพร้อมกับการล่มสลายของแคว้นอู๋...