จั๋วเหวินจวิน (Zhuo Wenjun: 卓文君) สตรีที่มีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เรื่องราวของนางถูกบันทึกอยู่ใน "สื่อจี้" (บันทึกประวัติศาสตร์) โดย "ซือหม่าเชียน" เนื้อหาส่วนหนึ่งกล่าวถึงความกล้าหาญ ชาญฉลาดของสตรีที่ต้องการไล่ตามความรักและปกป้องชีวิตคู่ด้วยสติปัญญา


จั๋วเหวินจวิน (Zhuo Wenjun: 卓文君)

จั๋วเหวินจวินเป็นบุตรสาวของ "จั๋วหวังซุน" (Zhuo Wangsun: 卓王孫) เศรษฐีมั่งคั่งในเฉิงตู นางได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่มีรูปโฉมสะคราญ ได้รับการศึกษาอย่างดีในด้านดนตรีกวีศิลป์ แต่งงานเมื่ออายุ 16 ปี แต่เพียงไม่นานนางต้องกลายเป็นม่ายและย้ายกลับมาอาศัยอยู่กับบิดา

เมื่อบิดาของจั๋วเหวินจวินเชิญซือหม่าเซียงหรูมาเป็นแขกในงานเลี้ยงที่คฤหาสน์ จั๋วเหวินจวินยลการบรรเลงกู่ฉินอันไพเราะของซือหม่าเซียงหรูและเกิดความรู้สึกหลงรักในทันใด นางรับรู้ได้ทันทีว่าซือหม่าเซียงหรูเป็นรักแท้

แม้ทั้งสองจะมีใจให้กันแต่บิดาของนางคัดค้านความสัมพันธ์เนื่องด้วยซือหม่าเซียงหรูมีสถานะยากจน ทว่าฐานะที่แตกต่างไม่อาจขวางกั้นความรักอันแรงกล้าได้ จั๋วเหวินจวินกับซือหม่าเซียงหรูให้สัญญาว่าจะรักกันมั่นคงและตัดสินใจหนีตามกันไปในกลางดึก

จั๋วหวังซุนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อบุตรสาวที่เขาหวงแหนตัดสินใจเช่นนี้ เขาตัดขาดความสัมพันธ์และไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆแก่บุตรสาว แม้จะรู้ว่านางกำลังลำบาก จั๋วเหวินจวินขายสมบัติที่นำติดตัวมาเปลี่ยนเป็นเงินแล้วเปิดร้านสุราเล็กๆ นางทำหน้าที่เถ้าแก่เนี้ยส่วนซือหม่าเซียงหรูรับหน้าที่เสี่ยวเอ้อ

เมื่อซือหม่าเซียงหรูกลับเข้ารับราชการในสมัยจักรพรรดิฮั่นอู่ จั๋วเหวินจวินจึงได้ลืมตาอ้าปากลาจากร้านสุราเล็กๆมาเป็นฮูหยินขุนนาง จั๋วหวังซุนที่เคยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจึงเริ่มผ่อนคลายและให้การยอมรับความสัมพันธ์ของนางโดยมอบที่ติดส่วนหนึ่งเป็นมรดกให้

ทว่าเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อซือหม่าเซียงหรูที่ได้ดิบได้ดีเริ่มทำตัวเหินห่าง เขาต้องการรับสตรีนางหนึ่งเข้ามาเป็นอนุจึงเขียนจดหมายแจ้งให้จั๋วเหวินจวินรู้ ด้านจั๋วเหวินจวินสะเทือนใจอย่างมากจึงได้แต่งบทกวีที่ชื่อว่า "บทรำพึงผมหงอกขาว" (白头吟) พรรณนาถึงความน้อยเนื้อต่ำใจที่สามีเคยให้คำมั่นสัญญาว่าจะครองคู่กันจนแก่เฒ่าผมขาวโพลน

เมื่อซือหม่าเซียงหรูได้รับฟังบทกวีของจั๋วเหวินจวินจึงเกิดความละอายใจ เขานึกย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาที่ทั้งสองเผชิญความยากลำบากด้วยกันมา ซือหม่าเซียงหรูล้มเลิกความคิดในการรับอนุและครองคู่อยู่กับจั๋วเหวินจวินเพียงนางเดียวจวบจนวาระสุดท้าย