เปาสื้อ (Bao Si: 褒姒) สาวงามลือเลื่องในหน้าประวัติศาสตร์จีนที่ปรากฏอยู่ในช่วงปลายสมัยราชวงศ์โจว สันนิษฐานว่าเกิดเมื่อ 792 ปีก่อนคริสตกาล เปาสื้อ (เปาซื่อ) เป็นสนมคนโปรดของพระเจ้าโจวโยว (King You of Zhou) กษัตริย์ลำดับที่ 12 แห่งราชวงศ์โจว (ราชวงศ์โจวตะวันตก) แม้ว่านางจะไม่ได้ถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งในสี่ยอดหญิงงามของจีน แต่เพียงแค่รอยยิ้มของนางก็มีค่ามากจนต้องแลกด้วยการล่มสลายของราชวงศ์
ในปี 779 เปาสื้อถวายตัวเป็นสนมพระเจ้าโจวโยว นางได้รับการดูแลเอาอกเอาใจอย่างไม่ลืมหูลืมตาถึงขั้นที่พระเจ้าโจวโยวสั่งปลดฮองเฮาและรัชทายาทลงจากตำแหน่งแล้วแต่งตั้งเปาสื้อกับโอรสของนางขึ้นแทนที่ แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรเปาสื้อผู้แสนงดงามก็ไม่เคยมีรอยยิ้มปรากฏออกมาให้เห็นเลย พระเจ้าโจวโยวกลุ้มใจมากถึงขั้นประกาศว่าจะตบรางวัลพันตำลึงทองแก่ผู้ที่สามารถทำให้เปาสื้อยิ้มได้
ขุนนางสอพลอเสนอวิธีจุดไฟส่งสัญญาณแจ้งเหตุฉุกเฉินจนเกิดความโกลาหลไปทั่ว บรรดาอ๋องเร่งรีบเคลื่อนกำลังพลมาช่วยเหลือเพราะคิดว่าข้าศึกโจมตี แต่เมื่อมาถึงเขตวังหลวงกลับต้องสับสนงุนงงไปตามๆกัน พระเจ้าโจวโยวออกมาเฉลยว่าสถานการณ์ทุกอย่างปกติดี ทว่าเมื่อเปาสื้อเห็นปฏิกิริยาของบรรดาอ๋องก็ทำให้นางยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก พระเจ้าโจวโยวเห็นรอยยิ้มของนางจึงรู้สึกพอใจและใช้วิธีแบบนี้อีกหลายครั้งเพื่อทำให้นางยิ้ม ตรงกันข้ามกับบรรดาอ๋องและข้าราชบริพารที่รู้สึกว่าถูกกระทำเหมือนเป็นตัวตลก
ทางด้านเจ้าแคว้นเซินซึ่งมีศักดิ์เป็นพ่อตาของพระเจ้าโจวโยวรู้สึกโกรธที่ลูกสาว (อดีตฮองเฮา) และหลานชาย (อดีตรัชทายาท) ถูกปลดจากตำแหน่ง เมื่อสบโอกาสจึงสมทบกับชนเผ่านำทัพเข้าโจมตีราชวงศ์โจว แม้ราชสำนักโจวพยายามจุดไฟส่งสัญญาณแจ้งเหตุฉุกเฉินอย่างไรก็ไม่ได้รับการตอบสนอง เนื่องด้วยคิดว่าเป็นเพียงการล้อเล่นเหมือนครั้งก่อนๆจึงไม่มีกองกำลังใดๆมาช่วยเหลือ สุดท้ายเมืองหลวงจึงถูกตีแตก พระเจ้าโจวโยวปลงพระชนม์ตัวเอง ราชวงศ์โจวถึงคราวล่มสลาย ส่วนเปาสื้อถูกจับตัวไปเป็นเชลย ลือว่านางติดสินบนเพื่อหลบหนี แต่เมื่อรู้ว่าหนีต่อไปไม่ได้อีกแล้วจึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง
เรื่องราวของเปาสื้อมีอยู่ใน ‘สื่อจี้’ หรือ ‘บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่’ โดยเหตุการณ์ในช่วงดังกล่าวถูกบันทึกโดย ‘ซือหม่าเชียน’ แต่ในปี 2012 มีการคัดแย้งว่าเหตุการณ์ดังกล่าวอาจจะไม่เป็นความจริงไปเสียทั้งหมด หลักฐานที่ค้นพบปรากฏข้อมูลเพียงว่าพระเจ้าโจวโยวบัญชาให้ยกทัพไปปราบแคว้นเซินก่อน จากนั้นจึงถูกแคว้นเซินซึ่งร่วมมือกับชนเผ่าตีจนพ่ายแพ้ไป แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเรื่องราวของพระเจ้าโจวโยวกับเปาสื้อก็เป็นอุทาหรณ์แก่ชนรุ่นต่อๆมาได้เป็นอย่างดี
บันทึกตำนานเกี่ยวกับกำเนิดเปาสื้อเล่าว่าในช่วงปีสุดท้ายของราชวงศ์เซี่ย มังกรสองตัวบินเข้าไปในวังหลวง เมื่อมังกรบินออกไปกษัตริย์เซี่ยสั่งให้เก็บน้ำลาย (บ้างว่าเป็นสเปิร์ม) ของมังกรเอาไว้ในกล่องไม้จนเวลาล่วงเลยพันว่าปี ในสมัยพระเจ้าโจวลี่ (King Li of Zhou) กษัตริย์ลำดับที่ 10 แห่งราชวงศ์โจว กล่องไม้ที่ถูกเปิดออกมา น้ำลายมังกรกลายร่างเป็นจิ้งจกสีดำคลานผ่านหน้านางกำนัลอายุเจ็ดขวบไป
แปดปีต่อมานางกำนัลสาวคนนั้นตั้งครรภ์ทั้งๆที่ยังครองพรหมจรรย์ นางให้กำเนิดทารกเพศหญิง แต่ด้วยความตกใจและหวาดกลัวจึงทอดทิ้งทารกให้คู่สามีภรรยาที่หนีไปแคว้นเปาเลี้ยงดูจนเติบใหญ่กลายเป็นสาวงามนามว่า ‘เปาสื้อ’ (ธรรมเนียมแคว้นจะเรียกชื่อสตรีโดยใช้ชื่อแคว้นตามด้วยชื่อสกุล ‘เปา’ คือชื่อแคว้น ‘สื้อ’ คือชื่อสกุล) เมื่อราชวงศ์โจวปราบแคว้นเปาลง เปาสื้อจึงถูกถวายตัวเป็นสนมพระเจ้าโจวโยว