ก่วนจ้งมีสหายที่สนิทคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็กนามว่า "เป้าซูหยา" แม้สถานะทางบ้านจะต่างกันพอสมควรแต่ทั้งสองกลับเป็นยิ่งกว่าสหายรัก เป้าซูหยามักจะให้ความช่วยเหลือและปกปิดข้อบกพร่องของก่วนจ้ง มิตรภาพของก่วนจ้งกับเป้าซูหยาเป็นที่กลื่องลือในประวัติศาสตร์จีน
ก่วนจ้งถึงกับกล่าวว่า "บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิด เป้าซูหยาเป็นผู้ที่เข้าใจ" (生我者父母，知我者鮑叔牙也)
ก่วนจ้งกับเป้าซูหยาเริ่มต้นรับราชการแคว้นฉีในสมัย "ฉีเซียงกง" ทว่าฉีเซียงกงกลับเป็นทรราชย์ที่ทำเรื่องเลวร้ายสารพัด ก่วนจ้งวิเคราะห์สถานการณ์แล้วรู้ว่าจะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงตัวผู้ครองแคว้นฉีและเขาคิดว่าผู้ที่เหมาะจะขึ้นครองบัลลังก์ต่อไปมีเพียง 2 คน คือ "องค์ชายจิว" กับ "องค์ชายเสี่ยวไป๋"
จริงดังที่ก่วนจ้งคาดไว้เมื่อเกิดการรัฐประหารขึ้น ก่วนจ้งกับเป้าซูหยาตกลงกันว่าจะแยกกันดูแลองค์ชายทั้งสองคน ก่วนจ้งพาองค์ชายจิวหนีไปยังแคว้นหลู่ ส่วนเป้าซูหยาพาองค์ชายเสี่ยวไป๋หนีไปแคว้นจวี่
ความวุ่นวายสิ้นสุดลงเมื่อฉีเซียงกงถูกสังหาร แคว้นฉีขาดผู้นำ เหล่าขุนนางมีความเห็นพ้องต้องกันว่าจะให้องค์ชายที่กลับถึงแคว้นก่อนจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ ก่วนจ้งกับเป้าซูหยาจึงรีบเร่งพาองค์ชายที่ตัวเองดูแลกลับมาแคว้นฉีให้เร็วที่สุด
ก่วนจ้งรู้ว่าสถานการณ์ฝั่งตัวเองเป็นรองจึงวางแผนลอบสังหารองค์ชายเสี่ยวไป๋ระหว่างทาง แต่กลับถูกองค์ชายเสี่ยวไป๋ซ้อนแผนแกล้งตายให้ก่วนจ้งชะล่าใจ เมื่อก่วนจ้งพาองค์ชายจิวกลับถึงวังจึงต้องพบความผิดหวังเมื่อองค์ชายเสี่ยวไป๋เดินทางมาถึงก่อนและขึ้นครองบัลลังก์พระนามว่า "ฉีหวนกง"
ฉีหวนกงต้องการกำจัดเสี้ยนหนามจึงรับสั่งให้ประหารองค์ชายจิวกับก่วนจ้ง แม้องค์ชายจิวจะหนีออกจากแคว้นแต่ไม่รอดคำสั่งประหาร ส่วนก่วนจ้งรอดชีวิตอย่างฉิวเฉียดจากความช่วยเหลือของเป้าซูหยาที่แนะนำให้ฉีหวนกงเก็บก่วนจ้งเอาไว้ใช้งาน
ก่วนจ้งได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีแคว้นฉี เขาปฏิรูปและวางรากฐานการปกครองจนแคว้นฉีในยุคของฉีหวนกงมีความเจริญสูงสุด แม้แต่รัฐข้างเคียงยังต้องหันมาผูกมิตรเพื่อใช้อิทธิพลของแคว้นฉีป้องกันการรุกรานของชนเผ่าป่าเถื่อน
ก่วนจ้งอุทิศตัวเพื่อแคว้นตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต เขาไปจากด้วยโรคชราเมื่อ 645 ก่อนคริสตศักราช ด้วยวัย 75 ปี ทว่าเป็นเรื่องน่าเสียดายที่หลังจากนั้นไม่มีใครที่จะมีความสามารถเทียบเท่าก่วนจ้งได้เลย...
