เฉิน หยวนหยวน (Chen Yuanyuan) นางคณิกาผู้มีชีวิตอยู่ในช่วงปลายราชวงศ์หมิง - ต้นราชวงศ์ชิง (1624-1681) เฉินหยวนหยวนเป็นอนุของอู๋ซานกุ้ย ความสัมพันธ์ของนางกับอู๋ซานกุ้ยนั้นถูกเล่าขานเป็นตำนานโดยเฉพาะเรื่องที่นางเป็นชนวนเหตุให้อู๋ซานกุ้ยเปิดประตูให้ทัพแมนจูบุกกรุงปักกิ่ง
เฉินหยวนหยวนเกิดเมื่อปี 1624 ในมณฑลเจียงซู แต่ด้วยฐานะที่ค่อนข้างยากจนหลังจากที่เสียพ่อนางจึงถูกขายไปยังหอคณิกา เฉินหยวนหยวนเริ่มเรียนศิลปะการร้องรำตามประสาเด็กในสถานเริงรมย์โดยสิ่งที่นางทำได้อย่างดีคือการร้องเพลงและเล่นผีผาซึ่งกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของนางในเวลาต่อมา
เมื่อเด็กสาวบ้านนอกเริ่มเข้าสู่วัยสาวสะพรั่ง ความงามทางรูปกายก็ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนจนเรียกได้ว่าเฉินหยวนหยวนเป็นสาวงามเลยทีเดียว บุรุษใต้หล้าที่ได้ยลโฉมต่างหมายปองที่จะได้ครอบครองตัวนางซึ่งหนึ่งในนั้นคืออู๋ซานกุ้ย แต่เฉินหยวนหยวนก็ถูกเศรษฐีนามเหมาเซียงไถ่ตัวไปเมื่อปี 1642
ในวรรณกรรมจีนเรื่องสามก๊กมีการกล่าวยกย่อง “ขงเบ้ง” และ “บังทอง” ว่าเป็นยอดกุนซือที่ขอแค่มีคนใดคนหนึ่งเป็นที่ปรึกษาก็จะสามารถพลิกแผ่นดินได้ เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้เกิดความรู้สึกเสียดายว่าหาก “กุยแก” (Guo Jia) ไม่ด่วนจากไปก่อนวัยอันควรเขาอาจจะนำพาให้ “โจโฉ” กลายเป็นผู้ชนะก็เป็นได้
กุยแกเป็นตัวละครในวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์จีนซึ่งมีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก มีชีวิตอยู่ในช่วงปี 170-207 (ปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก) ชื่อเดิมว่า “เฟิ่งเซียว” (Fengxiao) เขาเป็นยอดนักการทหารที่วิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างแตกฉานและวางกลยุทธ์ได้อย่างแยบยล
กุยแกมีปณิธานที่แน่วแน่มาตั้งแต่วัยหนุ่ม แต่เขาเร้นกายอยู่ในสถานที่สงบเพื่อรอจังหวะได้แสดงความสามารถโดยมีผู้รู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มองเห็นศักยภาพของยอดกุนซือผู้นี้ ดังนั้นชื่อเสียงของเขาจึงไม่โด่งดังเป็นที่รู้จักมากนัก กระทั่งเข้าสู่ยุคแห่งความโกลาหลเขาจึงตัดสินใจออกมาทำตามอุดมการณ์
เรื่องราวของบุคคลสำคัญในรัชสมัยจักรพรรดิกวังซวี (Guangxu Emperor) แห่งราชวงศ์ชิงที่ปกครองแผ่นดินจีนและยังคงเป็นที่กล่าวขานมาจนถึงปัจจุบันนอกเหนือจากตำนานของพระนางซูสีไทเฮาผู้กุมอำนาจแล้วก็คงหนีไม่พ้นเรื่องราวของสนมเจิน (Consort Zhen) หรือมเหสีไข่มุก (Pearl Concubine) สตรีผู้มีจุดจบอันน่าเศร้า
สนมเจิน (พระมเหสีเค่อชุ่น) รู้จักกันในพระนามเดิมว่าทาทารา (Tatara) ซึ่งเป็นชื่อเผ่าของชาวแมนจู สนมเจิน (เจินเฟย) ประสูติเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 1876 แม้จะเป็นหญิงชาวเผ่าที่ยึดมั่นในขนมธรรมเนียมโบราณแต่พระนางกลับมีความคิดที่ก้าวหน้าและสนพระทัยในศิลปวิทยาการของต่างชาติโดยเฉพาะชาติตะวันตก
ปี 1889 ทาทาราในวัย 13 ปี ถวายตัวเข้าสู่วังหลวงพร้อมกับพี่สาวโดยนางได้รับนาม “เจิน” (Zhen) ส่วนพี่สาวได้รับนาม “จิน” (Jin) ด้วยบุคลิกและแนวคิดแปลกใหม่ทำให้เจินเป็นที่โปรดปราณของจักรพรรดิกวังซวีอย่างมาก กระทั่งฤดูใบไม้ผลิปี 1894 สองศรีพี่น้องก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นสนม
