ชนเผ่าโหมวซัว (Mosuo: 摩梭: โม๋ซัว) ชนเผ่าเก่าแก่อาศัยอยู่ริมทะเลสาบหลูกู บริเวณรอยต่อระหว่างมณฑลเสฉวนและมณฑลยูนนานของประเทศจีน ใกล้ชายแดนทิเบต เผ่าโหมวซัวมีประชากรอยู่ราว 40,000 คน สิ่งที่น่าสนใจของชนเผ่าโหมวซัวคือ การที่ฝ่ายหญิงมีอำนาจทุกอย่างเหนือฝ่ายชายจนบางคนเรียกว่า ‘อาณาจักรแห่งสตรี’ ต่างจากชนเผ่าส่วนใหญ่บนโลกที่ให้อำนาจฝ่ายชายเป็นผู้นำ
วิถีชีวิตส่วนใหญ่ของชาวโหมวซัวยังคงอยู่กับการเกษตรและปศุสัตว์ซึ่งส่วนมากแล้วจะเน้นแค่การพออยู่พอกินสำหรับความต้องการในชีวิตประจำวัน เนื้อสัตว์ที่เป็นอาหารสำคัญจะถูกถนอมด้วยการหมักเกลือหรือรมควันซึ่งเนื้อที่ผ่านการถนอมอาหารของชาวโหมวซัวนั้นมีชื่อเสียงอย่างมากโดยสามารถเก็บรักษาได้นานถึง 10 ปี ส่วนกิจกรรมที่จะขาดเสียมิได้ของชาวโหมวซัวก็คือการร้องและเต้นเพื่อแสดงความรัก
ผู้หญิงชาวโหมวซัวจะมีสถานะทางสังคมสูงกว่าผู้ชายจนเรียกได้ว่าผู้หญิงเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง ไม่ว่าจะในด้านการปกครอง การเป็นผู้นำครอบครัว การสืบทอดมรดกหรือแม้แต่การเลือกคู่แต่งงาน โดยผู้หญิงที่มีอาวุโสที่สุดก็จะเป็นหัวหน้าครอบครัว สิทธิ์ในการรับช่วงต่อมรดกก็จะตกอยู่กับฝ่ายหญิง (ลูกสาว) ในกรณีที่ในครอบครัวไม่มีลูกสาวก็อาจจะรับเด็กผู้หญิงมาเลี้ยงเป็นลูกเพื่อให้สืบทอดมรดกต่อไป
ตู้ฝู (Du Fu: 杜甫) กวีจีนผู้เลื่องชื่อที่ได้รับการยกย่องให้เป็น ‘ปราชญ์แห่งกวี’ โดยท่านเป็น 1 ใน 2 กวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสมัยราชวงศ์ถังร่วมกับหลี่ไป๋ ในบรรดาบทกวีของท่านกว่า 1,400 บท นั้นส่วนใหญ่จะมีเนื้อหาที่สะท้อนถึงสภาพสังคมที่เกิดขึ้นในแต่ละช่วงดังนั้นจึงอาจจะเรียกได้ว่ากวีของท่านเป็นบทกวีเชิงประวัติศาสตร์ที่ควรค่าแก่การศึกษา
ตู้ฝูเกิดเมื่อปี 712 ในมณฑลเหอหนาน (ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าเกิดในเมืองใด) ปู่ของท่านนามว่า ‘ตู้เสิ่นหยาน’ (Du Shenyan) เป็นกวีและนักการเมืองสมัยพระนางบูเช็กเทียน จึงนับได้ว่าท่านตู้ฝูมีเชื้อสายนักปราชญ์อย่างแท้จริงโดยท่านสามารถอ่านเขียนและแต่งบทกวีได้ตั้งแต่อายุยังน้อย
ในช่วงที่ราชวงศ์ถังเจริญรุ่งเรือง ตู้ฝูออกเดินทางท่องเที่ยวไปตามภูเขาลำเนาไพร ท่านประพันธ์บทกวีที่บรรยายถึงความงดงามของทิวทัศน์ทางธรรมชาติได้อย่างไพเราะและหลายๆบทก็ถือเป็นบทประพันธ์ที่มีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนเมื่อราชวงศ์ถังที่เคยรุ่งเรืองก็มาถึงจุดตกต่ำ
หลี่ไป๋ (Li Bai: 李白) กวีจีนนามกระฉ่อนในสมัยราชวงศ์ถังผู้มีความเป็นอัจฉริยะผสมผสานความโรแมนติกจนได้รับการยกย่องให้เป็น ‘เซียนแห่งกวี’ (詩仙) โดยหลี่ไป๋เป็นหนึ่งในสองกวีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในบรรดากวีจีนสมัยราชวงศ์ถังซึ่งได้ชื่อว่าเป็นยุคทองของกวีร่วมกับท่านตู้ฝู รวมทั้งยังถูกยกให้เป็นสามสิ่งมหัศจรรย์สมัยราชวงศ์ถังอันประกอบไปด้วย บทกวีของหลี่ไป๋ เพลงดาบของเผยหมินและตัวอักษรของจางซวี่
หลี่ไป๋เกิดเมื่อปี 701 บริเวณชายแดนซุ่ยเย่บนเส้นทางสายไหม ประเทศคีร์กีซสถาน (ไม่มีการยืนยันว่าครอบครัวของท่านเดินทางไปทำการค้าเองหรือเป็นเพราะถูกเนรเทศ) บิดาของท่านนามว่า ‘หลี่เค่อ’ (Li Ke) เป็นพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จอย่างมากจากการทำการค้าบริเวณชายแดน ฐานะครอบครัวจึงจัดได้ว่าร่ำรวยมีอันจะกิน เมื่ออายุได้ 5 ขวบ ครอบครัวของท่านจึงได้ย้ายมาตั้งรกรากบนแผ่นดินใหญ่ในเมืองเจียงโหวย มณฑลเสฉวน
